Myślę, że nikt specjalnego pozwolenia nie musiał dawać. To nie pierwszy z filmów obnażający stalinowską rzeczywistość. Po 1956 roku było podobnych zatrzęsienie. Już dokumentalna "czarna seria" podejmowała tematy tabu, a jeżeli chodzi o filmy fabularne (z samych tylko lat '50!) to: Koniec nocy, Zośka, Zagubione uczucia, Piękni dwudziestoletni, Baza ludzi umarłych i wiele wiele innych (por. Ewelina Nurczyńska-Fidelska, "Czarny realizm". O stylu i jego funkcji w filmach nurtu współczesnego,[w:] Szkoła polska - powroty

Witam. Co do przedstawionych przez Ciebie przykładów to nigdzie nie twierdziłem, że był to jedyny film o tej tematyce z czasów PRL. A co do uwagi o tym, że nikt specjalnego pozwolenia nie musiał dawać, to podejrzewam kolegę albo o młody wiek lub po prostu brak wiedzy. Różnie to w różnych okresach PRL bywało, ale fakty są takie, że każdy scenariusz ubiegający się o państwowe pieniądze (a innego finansowania filmów w PRL przecież nie było) musiał być zaaprobowany przez cenzurę. Podobnie zresztą jak cały nakręcony już obraz. Stąd powstała słynna kategoria filmowych „pułkowników” czyli filmów które po powstaniu wędrowały na półkę, na czas nieokreślony, zamiast do kin czy telewizji. Twórcy często musieli iść na mniejsze czy większe kompromisy (dotyczące pomysłów, scenariuszy czy już gotowych obrazów) a nierzadko masę pomysłów trzeba było po prostu zarzucić i tyle. Podsumowując, fakt, iż powstawały obrazy rozliczeniowe nie pomniejsza mojego zdziwienia, iż ów film, w obecnej formie, powstał w czasach PRL-owskiej cenzury. Tyle mojego zdania w poruszonej przez Ciebie kwestii. Pozdrawiam

Co do tego co pisał skorpio999, mianowicie : ,,filmów które po powstaniu wędrowały na półkę" , ,,Wielki bieg" to potwierdza, został on wydany oficjalnie na ekrany kin dopiero 6 lat po nakręceniu, podobna rzecz działa się z ,,Przesłuchaniem" Bugajskiego , które uważam za jeden z najlepszych antykomunistycznych filmów (u mnie 10/10) i szczerze go polecam każdemu.