Jared Leto odrzucił kluczową rolę w filmie, aby poświęcić czas swojej grupie muzycznej 30 Seconds To Mars.
Bradley Cooper brał udział w przesłuchiwaniach do jednej z głównych ról.
Niemal we wszystkich ujęciach z udziałem żołnierzy, noszą oni jasnobrązowe buty. Jednak podczas II wojny światowej żołnierze wyposażani byli jedynie w czarne, skórzane buty.
Gdy Rene Gagnon gra na gitarze, ruchy jego ręki w ogóle nie pasują do słyszanej muzyki.
Gdy Ira Hayes jedzie w odwiedziny do Eda Blocka (ojca Harlona Blocka) na jego farmie w pobliżu Weslaco (stan Teksas), w tle widać góry. Farma rodziny Blocków umiejscowiona była w dolnej części Doliny Rio Grande (południowy Teksas), która jest niemal całkowicie płaska. Najbliższe góry znajdują się w północnym Meksyku, czyli ponad 100 mil na południe.
Gdy Rene Gagnon przybywa pociągiem do rodzinnego miasta i spotyka swoją dziewczynę, widzimy ujęcie drzewa w pełni pokrytego jasnoczerwonymi liśćmi. Rzecz dzieje się w kwietniu, tak więc albo w ogóle nie powinno ich tam być, albo powinny mieć one zielone zabarwienie.
Podczas sceny w pociągu (w wagonie restauracyjnym), na ścianie widnieje zdjęcie, przedstawiające lokomotywę "ALCO PA". Akcja filmu toczy się w 1945 roku, a pierwszy egzemplarz tej lokomotywy został wyprodukowany dopiero we wrześniu 1946 roku.
Pomnik symbolizujący tamto pamiętne zwycięstwo został odsłonięty przez prezydenta Dwighta D. Eisenhowera w dniu 179. rocznicy powstania Amerykańskiego Korpusu Piechoty Morskiej. Miało to miejsce 10 listopada 1954 roku. Jednak (podczas filmowej ceremonii), Rene Gagnon i Ira Hayes ani trochę nie wyglądają na starszych - a przecież od czasu bitwy upłynęło już prawie 10 lat.
Gdy żołnierze odpowiedzialni za zatknięcie sztandaru zaczynają się rozbierać do kąpieli, widzimy kilku z nich już w samych bokserkach. W następnym ujęciu pokazany jest Bradley, a potem znowu pozostali żołnierze, którzy - tym razem - mają na sobie spodnie.
Ira Hayes - po prezentacji flagi - opuszcza stadion, aby zwymiotować. Alejka, w której zwraca, jest początkowo ciemna. W kilku kolejnych ujęciach, zmienia się ona z ciemnej na jasną i potem znowu na ciemną.
W scenie nakręconej w pociągowym barze, zawartość szklanki Doca zmienia się z pełnej na prawie pustą pomiędzy ujęciami.
Chandler Johnson, dowódca 2-go batalionu 28-go pułku piechoty morskiej, w czasie ataku na Iwo Jimę był podpułkownikiem, ale mimo to nosi w filmie insygnia pełnego pułkownika.
Jeden z rozładowywanych na plaży Iwo Jimy okrętów LST (Landing Ship Tank - okręt desantowy do przewozu czołgów) ma numer 393. Okręt o tym numerze nie służył na Pacyfiku w czasie II Wojny Światowej.
Po zatknięciu flagi, amerykański oddział zostaje zaatakowany przez Japończyków na szczycie góry. Widać wtedy, że bagnet jednego z żołnierzy elastycznie wygina się, zupełnie jakby był zrobiony z gumy.
W czasie ostrzeliwania Iwo Jimy przez okręty amerykańskiej marynarki wojennej widzimy kilka charakterystycznych pancerników klasy Iowa. Jeden z nich otrzymuje bezpośrednie trafienie z japońskiej baterii. W ataku na Iwo Jimę brały udział trzy pancerniki klasy Iowa, ale żaden z nich nie został trafiony.
Kiedy chłopiec dostarcza gazety na początku filmu, w tle możemy zauważyć dwa domy z wywieszonymi amerykańskimi flagami. Te jednak mają po 50 gwiazdek, podczas gdy wtedy na amerykańskiej fladze znajdowało się ich 48.
Zdjęcia do filmu kręcono w Sandvík (Islandia), Chicago, Glencoe, Blue Island (Illinois, USA), La Porte (Teksas, USA), Waszyngtonie (Dystrykt Kolumbii, USA), Universal City, Los Angeles, Mojave (Kalifornia, USA) oraz na wyspie Iwo Jima (Japonia).
Film zawiera dwie dodatkowe sceny.
Uwaga! Dalsza treść może zawierać spoilery.
W trakcie napisów:
Wyświetlane są zdjęcia z wojny oraz fotografie prawdziwych żołnierzy obok nazwisk grających ich aktorów.
Po napisach:
Pokazane jest zbliżenie na pomnik z Iwo Jimy, następnie kamera porusza się pokazując plażę. Na końcu widoczne jest zdjęcie żołnierzy podnoszących amerykańską flagę.
Do filmu producenci zatrudnili 500 statysów, a aż dwustu z nich bedzie musiało przebywać na planie częściej i przejść specjalne szkolenie. reszta bedzie potrzebna tylko do kilku konkretnych scen.
Japoński rząd nie zgodził się, aby sceny do filmu były kręcone na Iwo Jimie. Ekipa przeniosła się do Islandii, gdzie są plaże z czarnym piaskiem (wskutek erupcji wulkanicznych), co było niezbędne dla realiów filmu.
Produkcja "Flags of Our Fathers" dotarła do kin pod zmyślonym tytułem "Montana". Pierwsza rolka taśmy została dostarczona dużo wcześniej, niż 7 pozostałych. Wszystko po to, aby możliwie najlepiej zabezpieczyć się przed ewentualną kradzieżą i nielegalnym rozprowadzeniem filmu.
Podczas napisów końcowych, widzimy historyczne zdjęcie, zrobione w trakcie spotkania bohaterów z prezydentem Harrym S. Trumanem, na którym marynarz John H. Bradley podpiera się kulami. W filmie, podczas próby rekonstrukcji tamtego wydarzenia, Bradley z niewiadomych przyczyn został pokazany bez nich.
Zdjęcia w plenerze do filmu rozpoczęto w sierpniu 2005 roku, a zakończono w połowie listopada 2005. Pozostałe ujęcia i efekty specjalne robiono w studio w Hollywood w Kalifornii.
Autor książki - James Bradley nie został zaangażowany przez studio Dreamworks do realizacji filmu, jednakże otrzymał scenariusz do weryfikacji.
Jedyny człowiek, który pojawia się zarówno w "Listach z Iwo Jimy" i "Sztandarze chwały" to Chuck Lindberg (grany przez Alessandro Mastrobuono), który atakuje bunkier miotaczem ognia.