Historia starego stolarza, którego życiorys jest metaforą polskich losów w XX wieku. Opowieść bohatera snuta głosem Jana Himilsbacha, zilustrowana jest archiwalnymi zdjęciami odzwierciedlającymi obraz historii naszego kraju. Gdy film zbliża się do końca, stolarz pyta, dlaczego po pracowitym życiu musi mieszkać z rodziną na dwunastu metrach kwadratowych?

Ten film najbardziej przypomina "Gościmińską", w niektórych aspektach będąc do niej analogicznym, w niektórych zaś stanowiącym jej odwrócenie. Podobnie jak w filmie o łódzkiej prządce, także i tutaj osnową jest pismo – dokument napisany przez głównego bohatera z wykorzystaniem form języka potocznego. Przypomina życiorys, a kończy się jak podanie albo zażalenie. Życiorys – podobnie jak w "Gościmińskiej"– obejmuje okres przedwojenny i powojenny. Odwróceniu ulega natomiast relacja między bohaterem i jego wspomnieniami a ilustrującym je materiałem filmowym. W pierwszym z tych filmów mieliśmy do czynienia z autentyczną postacią, której życiorys był ilustrowany za pomocą wyreżyserowanych, wykreowanych alegorii wizualnych. W "Stolarzu" postać jest fikcyjna, jej głos podkłada Jan Himilsbach, natomiast życiorys, całkowicie zmyślony, napisany przez Wiszniewskiego, ilustrowany jest prawdziwymi zdjęciami dokumentującymi ważne wydarzenia historyczne. Gościmińska była ponadto osobą zaangażowaną politycznie, stolarz natomiast wydaje się być polityką zupełnie niezainteresowany, a kolejne przełomy polityczne kojarzy głównie ze zmianami popytu na wyroby stolarskie. Zwraca uwagę niezwykły sposób montowania materiałów archiwalnych: każde ujęcie jest powtarzane kilka razy. Podważa to ich wiarygodność, widz nabiera dystansu. Czy jest to wyraz nieufności do świadomości historycznej, będącej efektem igraszek jakiegoś Wielkiego Montażysty?

Wcześnie osierocony, szybko musiał na siebie zarabiać. Trafił do tartaku, zapisał się do PSS, służbę w pułku ułanów ukończył w stopniu strzelca. Rytm pracy stolarskiej odmierzał kolejne lata. Skrytki na miotły, krzyże powstańcze, a po wojnie meble do odbudowywanych domów. Przejście z prywatnej na państwową posadę, szafki do bloków. Mimo tylu lat pracy gnieździ się w 12 metrowym mieszkaniu w kamienicy. Stamtąd kieruje do urzędu swoje podanie.