film zrobił na mnie niesamowite wrazenie. przede wszystkim scenografia - wnętrze klasztoru i domu z trumną były jakby wyjęte z jakiejs innej rzeczywistosci, mocno oryginalne - to było moje pierwsze skojarzenie. te duszne pomieszczenia miały jakis magiczny klimat i wyraźnie zaznaczały się w filmie. stroje zakonnic,kojarzące z zakurzoną mumią fascynują i przerażają zarazem. nawet las, kojący ale z czyms czającym się w tym sennym spokoju wydawał się jakis inny. druga rzecz: gra aktorska Alucardy. jej płacz połączony z grymasem dobrze oddaje tragizm tej postaci. Ktos może powiedzieć że grała z przerysowanym dramatyzmem; dla mnie tematyka dobrze komponuje się z taką grą aktorską i mimiką. Poza tym, jesli mowimy czasem o tym, że aktor zostal stworzony do roli i w efekcie swietnie się wkomponował w grającą postać, Alucarda jest dobrym na to przykładem. Czasami z niewinną miną (jak wtedy, gdy Justyna zemdlała i była przez chwilę podejrzliwie obserwowana przez jedną z siostr) ale czesciej chmurna i mroczna. I te spojrzenie, gdy stoi ponad wszystkimi, na balkonie chyba, w jednej z ostatnich scen - dreszcze!!