Mirka to sześćdziesięcioletnia położna. Jest świetna w swoim fachu, a jeszcze lepsza w ukrywaniu swoich potrzeb i uczuć. W domu też skupia się na innych - mężu i dorosłym synu. Czasem wymyka się na dach swojego bloku, żeby zapalić papierosa. To jedyna rzecz, jaką robi tylko dla siebie, aż do dnia, w którym napada na bank uzbrojona w niewielki nóż kuchenny. Czy wydarzenie to pozwoli, by Mirka spojrzała na swoje życie z innej perspektywy?

Mira Napieralska - ceniona położna w wieku przedemerytalnym - mieszka z mężem i około trzydziestoletnim synem. Z biegiem lat więzi w tej rodzinie najwyraźniej się rozluźniły, choć syn okazuje Mirze nieco więcej empatii i zrozumienia niż mąż. Kolejny poranek zaczyna się banalnie: Mira krząta się przy codziennych domowych czynnościach, a po wyjściu z mieszkania dokonuje drobnego zakupu w sklepie zoologicznym. Następnie, niespodziewanie, decyduje się na czyn, którego po starszej kobiecie nikt by się nie spodziewał. Ten desperacki krok, jeszcze zanim poznamy jego przyczyny, będzie mieć poważne skutki prawne. Zacznie też odciskać piętno na relacjach rodzinnych, karierze zawodowej i stanie psychiczno-emocjonalnym bohaterki. Sensacyjne zawiązanie akcji "Kobiety na dachu" staje się punktem wyjścia dramatu egzystencjalnego: studium życiowej katastrofy, w jaką może wpędzić człowieka poczucie osamotnienia wśród najbliższych, a co za tym idzie bezradności w obliczu trudnej sytuacji.

Mira Napieralska to sześćdziesięcioletnia kobieta, która na co dzień pracuje jako położna. Jest świetna w swoim fachu, a jeszcze lepsza w ukrywaniu własnych potrzeb i uczuć. Również w życiu prywatnym skupia się przede wszystkim na innych - mężu oraz dorosłym synu. Czasem jedynie wymyka się na dach swojego bloku, żeby zapalić papierosa. Te drobne, niepozorne gesty to jedyny moment, gdy Mira robi coś dla siebie. Kiedy kolejny poranek rozpoczyna się od rutynowych czynności, trudno przypuszczać, że to właśnie tego dnia kobieta zrobi coś, czego nikt po niej by się nie spodziewał. Wydarzenie to może mieć poważne konsekwencje prawne, ale być może pozwoli, by dojrzała bohaterka w końcu spojrzała na swoje życie z innej perspektywy.

Dobiegająca sześćdziesiątki Mira jest położną, ma dorosłego syna i męża, który od dawna nie zwraca na nią uwagi. Idąc po pokarm dla rybek, wchodzi do banku i próbuje dokonać napadu rabunkowego. Jadowska porusza tematy nieleczonej depresji i starości, ale też krytycznie patrzy na miejsce kobiet w polskim społeczeństwie zredukowane do żon i matek. Mira po spełnieniu swojej roli - wychowaniu dziecka - jest pozostawiona sama sobie. Zmaga się nie tylko z konsekwencjami swoich impulsywnych działań, ale także z okolicznościami, które ją tam doprowadziły.